Argentinië én Brazilië uit de Copa América

De twee beste voetballanden liggen nú al uit de Amerikaanse voetbalkampioenschappen. Argentinië verloor gisteren met penalties tegen Uruguay en Brazilië heeft zojuist van Paraguay verloren. Ook met penalties. De teams die wel door zijn naar de halve finales zijn Perú, en dus Uruguay en Paraguay. Vanavond is de laatste kwartfinale tussen Chili en Venezuela. De winnaar van deze wedstrijd zit ook bij de beste 4.

Argentinië & Messi
De eerste twee wedstrijden van Argentinië waren erg matig - zelfs slecht. 1-1 tegen Bolivia en 0-0 tegen Colombia. Messi kreeg heel wat kritiek te verduren: hij zou het volkslied niet meezingen omdat hij zich geen echte Argentijn voelt (hij woont inmiddels sinds zijn 14e in Spanje); hij heeft 10.000 prijzen gewonnen met Barcelona maar nog nooit iets met het Argentijns elftal; hij moet als sterspeler het team beter begeleiden. Een week lang discussieerde iedereen op tv over Messi. Maar tegen Costa Rica maakte hij alles goed. Met prachtig voetbal won Argentinië met 3-0 (maar ja, tegen Costa Rica = niets).

De wedstrijd tegen Uruguay was erg spannend. Na 5 minuten maakte onze buren de 1-0, maar na 8 minuten stond het 1-1. Niet veel later werd een Uruguayaan uit het veld gestuurd. Dus Argentinië had één man meer, en Messi was fantastisch aan het spelen. Toch kon het team van Batista niet scoren. In de tweede helft werd aanvoerder Mascherano het veld uit gestuurd (twee keer geel), en toen waren er nog maar 20 spelers over. In de extra tijd werd er ook niet gescoord en dus werd de uitslag beslist d.m.v. penalties. Carlos Tévez was de enige die miste, dus nu zit Uruguay bij de beste 4 van Amerika.


Messi troost Tévez na zijn gemiste penalty.

Brazilië
Ook de Brazilianen waren matig begonnen aan het toernooi. Geen denderende overwinningen zoals we van hen gewend zijn, maar een gelijkspel tegen Venezuela en Paraguay en een 4-2 overwinning op Ecuador. In de 90 minuten van de kwartfinale konden ze geen enkel doelpunt scoren. Ook in de extra tijd kwamen ze niet langs de Paraguayaanse keeper: Justo Villar. Zelfs in de panalty-reeks konden ze de bal niet tussen de wtee palen krijgen! Paraguay kwam wel langs Julio Cesar, en daarom zitten zij nu samen met Uruguay en Perú (die met 2-0 van Colombia heeft gewonnen) al tussen de beste 4.

Newell´s Old Boys
Ik was vandaag voor Paraguay. De coach, "El Tata Martino", komt uit Rosario en is coach geweest van Newell´s (en kampioen geweest met het team), de keeper Justo Villar heeft jaren voor de Rosariaanse club gespeeld en Estigarribia (middenvelder) speelt er nu al zo´n 3 jaar.

UPDATE
Venezuela heeft met 2-1 van Chili gewonnen. Voor de eerste keer zitten ze bij de beste 4 van Amerika!

Historische degradatie

Club Atlético River Plate, de succesvolste argentijnse voetbalclub allertijden, is vandaag voor het eerst in haar geschiedenis gedegradeerd naar de B-divisie. Waar ze met minimaal 2 doelpunten verschil Belgrano de Córdoba hadden moeten verslaan, speelden ze gelijk (1-1) in hun eigen stadion in Buenos Aires.


Mariano Pavone, speler van River Plate, na afloop van de wedstrijd.

Groot nieuws, want nog geen 10 jaar geleden draaide het Argentijnse voetbal alleen maar om River Plate en Boca Juniors, de twee grootste clubs uit Buenos Aires. Zij wonnen om beurten het kampioenschap en ook op internationaal niveau waren zij succesvol. Nu speelt de één het komend seizoen al zeker in de tweede divisie, en de ander dreigt ook te degraderen als ze het komend seizoen niet wat beter gaat presteren!

Agressie
De supporters van River hebben -vanzelfsprekend- vanalles vernield. Daar waren ze vorige week al mee begonnen, toen River de uitwedstrijd tegen Belgrano met 2-0 aan het verliezen was. Halverwege de wedstrijd stormden de supporters het veld op. De politie kon de spelers beschermen, maar pas na zo´n 20 minuten werd de wedstrijd pas hervat.

Nu, ruim een uur na de afloop van de wedstrijd, zitten de spelers van River nog steeds in de kleedkamers opgesloten. Het is onmogelijk om naar buiten te gaan, daar heerst namelijk een grote chaos. De supporters van Belgrano zijn ook nog altijd in het stadion. Ook zij kunnen beter nog even daar blijven totdat de hooligans uit Buenos Aires wat zijn afgekoeld.

¿En nu?
Zoals vorig jaar, toen Rosario Central degradeerde, staat het internet nu ook al vol met grapjes en pesterijen. Natuurlijk heeft iedereen het nu over RiBer, verwijzend naar de B-divisie. We zullen zien hoe het River afgaat aankomend seizoen. Rosario Central is afgelopen jaar in de middenmoot blijven haken, wat laat zien dat het niet vanzelfsprekend is dat een club uit de A meteen weer promoveert...

____________________________________________________________________
Het geweld van gisteren heeft het leven gekost van tenminste één politieagent. Een supporter heeft geprobeerd zelfmoord te plegen, maar zijn poging is mislukt. De politie wil hier verder geen informatie over vrijgeven.

Campagnes in Rosario

De verkiezingen komen eraan. Dat gaat hier zelfs aan de aller eenzaamste grotbewoner niet voorbij. De kandidaten hebben namelijk nogal wat geld geïnvesteerd in de campagne: op de radio komen hun spotjes duizend maal per dag langs, op televisie zien we hoe ze grapjes maken met arbeiders maar daarna serieus zeggen dat zij voor een goede verandering zullen zorgen, auto's met hun gezicht erop rijden door het centrum terwijl er uit een luidspreker wordt geroepen hoe geweldig ze wel niet zijn.

Zondag 22 mei zijn hier de interne verkiezingen in mijn provincie. Voor het eerst moeten de argentijnen gaan stemmen om te beslissen wie de kandidaat voor elke partij wordt, voor de 'echte' verkiezingen later in oktober. Reden genoeg voor de politici om de stad te beplakken met posters!


Peronist en oud burgemeester van Rosario Héctor Cavallero (wordt ookwel "de tijger" genoemd) heeft wel heel veel posters laten plakken! Hij wil weer burgemeester van de stad worden.


Socialiste Mónica Fein zoekt steun van partijgenoot en huidige burgemeester van Rosario Miguel Lifschitz om samen op de foto te verschijnen.


Peronist Agustin Rossi zegt dat als "Argentinïe het kan doen, Sante Fe ook". Hij beaamt het gouverneurschap van de provincie.


Muren, flatgebouwen en zelfs lantaarnpalen zijn volgeplakt!


Radicaal Mario Barletta is oud burgemeester van de stad Santa Fe en wil nu de hele provincie regeren.

Gek van illusie

Elke keer wanneer Newell's Old Boys zonder coach komt te zitten, vraagt de directie als eerste aan Marcelo Bielsa of hij terug wil komen. Bielsa won in 1990, 1991 en in 1992 de nationale titel met de rosarijnse club en is sindsdien een soort van God. Dus telkens wanneer ze een nieuwe coach zoeken, denken ze allereerst aan hem. Het is een soort van routine geworden: coach stapt op, directie vraagt Bielsa, Bielsa bedankt vriendelijk, directie vindt iemand anders. Maar gisteren werd deze routine verbroken. Bielsa bedankte niet vriendelijk, maar zei dat hij erover na wilde denken en vroeg om een bijeenkomst met de directie.

Reden genoeg voor de supporters van Newell's om door het lint te gaan. Via Facebook en Twitter werd iedereen opgeroepen om zich te verzamelen voor het huis van Marcelo, om te laten zien hoe graag we hem terug willen. Ik zag dit allemaal gebeuren via de sociale media en via de televisie. Zelfs de nationale nieuwszenders lieten beelden zien van de 100, toen 300, en toen 1000 supporters die voor Bielsa's huis aan het zingen en springen waren. Dit was iets ongelooflijks. Hier moest ik bij zijn!





Gekke Bielsa
Newell's is geen kleine club, maar het heeft nooit tot de drie grootste clubs van Argentinië behoord. Daarom wordt er vaak met enorm veel trots gepraat over de paar maanden dat Diego Maradona voor Newell's heeft gespeeld. Of over Lionel Messi, die afgelopen week nog zijn FC Barcelona-shirt aan een supporter van Newell's heeft gegeven die in de tribune van Camp Nou zat. En over Bielsa. Die coach uit Rosario, die na driemaal kampioen te zijn geworden met Newell's Old Boys, in 1998 landskampioen werd met Vélez Sarsfield, daarna zes jaar lang het Argentijnse elftal heeft gecoached en het afgelopen WK in Zuid-Afrika de voetbalgeschiedenis van Chili heeft veranderd door door te dringen tot de achtste finales. En hoe vaak hij ook is gekozen tot beste coach van het jaar, hij blijft zijn club altijd trouw en is vaak in de tribunes van N.O.B. te vinden wanneer ze thuis spelen. Hij is een buitengewone gepassioneerde fan, en wordt mede daarom 'el Loco Bielsa' genoemd.

Rond 19 uur kwamen we aan bij het huis van el Loco. Meer dan 1000 anderen stonden daar al in hun roodzwarte shirts te zingen en te springen. En zenuwachtig omhoog aan het kijken. Omhoog naar de bovenste verdieping van het flatgebouw aan de rivier, waar Bielsa op dat moment aan het praten was met Lorente, de directeur van de voetbalclub. Na ongeveer 20 minuten kwam het nieuws naar buiten dat Bielsa toch had bedankt. Hij is momenteel bezig met een ander project, maar zei dat zijn terugkomst "een andere keer" zal zijn. We bleven nog een half uurtje liederen zingen om Bielsa te bedanken voor alles wat hij voor de club heeft gedaan, maar gingen toen toch lichtelijk teleurgesteld naar huis.



Als hij had geaccepteerd, was het gister een historisch feest geworden. Maar het was niet het moment voor Bielsa om terug te keren naar Newell's. Hij is te duur voor de club en het zou mij niets verbazen als dat 'project' waar hij mee bezig is, een of ander klein voetballand is dat hij komend WK op de kaart gaat zetten. Hij wordt niet voor niets door sommigen de 'Guus Hiddink van Argentinië' genoemd!

Nooit weer

De regering van Isabella Perón kwam 35 jaar geleden ten val. Het leger, onder leiding van Videla, greep toen de macht. De democratie zou pas 6 jaar later, in 1982, terugkeren in het land.

24 maart is de precieze datum van de val van de weduwe van Juan Perón (ja, die van Evita). Dus elk jaar op deze datum staan de Argentijnen weer stil bij de duistere periode uit de geschiedenis van hun vaderland.

In Rosario kwamen afgelopen donderdag meer dan 30 duizend mensen bijeen op het plein San Martín. Van daaruit liepen ze in een lange stoet naar het Monument van de Vlag, waar om 19 uur een soort van herdenkingsdienst plaatsvond.

Voor mijn opleiding moest ik dit evenement verslaan, dus met mijn mp3-speler met geluidsrecorder liep ik tussen de dwaze moeders, protesterende studenten, politici en andere geinteresseerden die op de menigte afkwamen. Ik kwam die avond overdonderd thuis. Veel nieuws kon ik niet uit mijn interviewtjes halen, maar wat een verhalen heb ik te horen gekregen!

Een man en een vrouw die tijdens de dictatuur nooit hebben gepiept om zo hun kinderen te beschermen, een 59-jarige vrouw die juist nooit haar mond heeft gehouden en daarom van geluk mag spreken dat ze nog leeft, een rechtestudente wiens oom nog altijd vermist wordt en een dwaze moeder wiens zoon in de Atlantische Oceaan is gegooid.

Hieronder heb ik een gedeelte van mijn interviews in een filmpje gezet (met Nederlandse ondertiteling). Je hoort de dwaze moeder en de overlevende.

Tweede jaar TEA

Vorig jaar rond deze tijd was ik als een brugpieper zo nerveus toen ik aan mijn eerste schooljaar van TEA begon. Eergister liep ik er eerder bij als een bovenbouwer, hier en daar wat mensen begroetend en precies wetend in welk lokaal ik wanneer moest zijn. Het nieuwe schooljaar is begonnen en zo gaat 2011 er voor mij uitzien:

Maandag
18.30 - 19.50: Beeld
20.00 - 23.00: Redactie 2

Dinsdag
17.00 - 18.20: Economie

Woensdag
17.00 - 18.20: Kunst
18.30 - 19.50: Interview
20.00 - 21.20: Integratie (soort Redactie)

Donderdag
17.00 - 18.20: Radio
18.30 - 19.50: Sociologie van de sport

En vrijdags ben ik dan vrij!

Economie is het vak dat ik vorig jaar niet heb gehaald, dus samen met 7 jaargenoten zitten wij nu elke dinsdag tussen de nieuwe sjaars voor de tweede keer te luisteren naar de theorieën van John Keynes en Alfred Marshall.

Ik ben afgelopen jaar veel zekerder van mijn spaans geworden, maar toch ben ik zenuwachtig voor Radio. Ik heb nog altijd geen rollende 'r' en pratend maak ik nog best wat fouten...

In ieder geval heb ik enorme zin om aan de vakken van het tweede jaar te beginnen! Met vakken als 'Sociologie van de Sport' en 'Kunst' is dat ook niet zo gek, toch?

Rotburen

Ik kwam net terug van een blokje om met Mooi. Ze had zich voorbeeldig gedragen dus het laatste stukje liet ik haar los lopen. Ze bleef keurig op de stoep en viel niemand lastig. Ik was zo trots! Dus toen ik ons pasillo (gangetje) inliep, liet ik haar de laatste 20 meter naar ons appartement lekker rennen.



Mooi begon alvast aan haar eindsprint, terwijl ik de deur achter me op slot deed. Wanneer ik me weer omdraai, zie ik hoe Mooi weer heel hard terugrent. Met een grote Rottweiler achter haar aan. Vlak voor mijn neus bespringt de rotweiler mijn kleine Labrador.

Paniek
Ik gillen: "Help me! Iemand! Ga weg jij! Heey! Heeeey!!! Help me!!"
Maar ik wist echt niet wat ik moest doen. Mooi had al gepiept, een teken dat ze het niet leuk vindt (mocht de rottweiler heel onschuldig aan het spelen zijn geweest). Mooi heeft zich nu heel klein gemaakt en is richting de deur geschoten. De Rottweiler loopt dreigend op haar af. Ik durf hem gewoon niet bij zijn nekvel te pakken. Ik ben gewoon bang voor deze hond.

Omdat er serieus NIEMAND kwam (terwijl ik echt als een gek non-stop aan het schreeuwen ben), pakte ik snel mijn sleutel en ging met Mooi naar buiten. Daar moest ik minstens een minuut wachten voordat de hond werd meegesleurd door zijn baasje.

Zijn baasje
En daar ligt het probleem. Zo baasje, zo hond. Rottweilers kunnen hele lieve honden zijn, maar met zo'n baasje als deze is dat gewoon onmogelijk. Hij is namelijk van een familie die altijd ruzie heeft. Echt waar, elke keer wanneer ik langs hun huis loop hoor ik wel gegil of geschreeuw. Ik doe de deur voorzichtig weer open en roep hem na: "Je kan die hond echt niet los in het pasillo laten!" De man kijkt niet eens om maar haalt zijn handen omhoog en zegt: Hij heeft zelf de deur opengemaakt. Waarna hij de deur achter zich dicht smijt. Een paar andere buren zijn na al deze commotie naar buiten gelopen. Een paar zeggen tegen me dat hij een hijo de puta is.

Dit is niet het eerste incident met de Rottweiler. Een keer toen ik Mooi 's avonds op straat uitliet, was de rotweiler ook net op straat. Los. Hij kwam toen van achteren op Mooi afrennen. Zijn baasje kon hem toen nog net op tijd vastpakken bij z'n nekvel. Ik was toen te geschrokken om er iets van te zeggen. Een andere keer gebeurde hetzelfde. Maar toen was het overdag. En toen schreeuwde ik keihard: "Koop in godsnaam een riem!"

Enfin, het ergste vind ik nog dat ze NOOIT hun verontschuldigingen hebben aangeboden. Nu ook weer: het enige wat de man heeft gezegd was "Hij heeft zelf de deur opengemaakt". De vorige bewoners van mijn appartement hadden een Goldenretriever. Deze is een keer zo gewond geraakt van een aanval van de Rottweiler dat de bewoners zijn verhuisd. We moeten hier echt iets aan doen! Iemand ideeen?

Cultuurschok

Ik weet niet meer hoe ik me moet gedragen. Ik weet het gewoon niet meer. Acht dagen loop ik alweer rond door Nederland, en ik weet nog steeds niet hoeveel zoenen ik moet geven als ik iemand tegenkom. En óf ik wel zoenen moet geven. Of een hand. Of een omhelzing. Of vanaf een afstandje zwaaien. "Morele desoriëntatie door confrontatie met een normensysteem dat totaal van het eigen systeem afwijkt", dat is de definitie van een 'cultuurschok' volgens de Van Dale. Zou het dat dan zijn...?

Ik kwam een verre kennis tegen bij de tandarts. Ze is de zus van een oudklasgenootje van me, en ze hockeyde bij dezelfde hockeyclub als ik. Toen ik na mijn behandeling de wachtkamer instapte, zag ik haar zitten. Ik zei: "Hey Anne", en ze begroette me vrolijk terug. Waarna ik radeloos bleef staan. In Argentinië zou ik haar een kus op haar wang hebben gegeven. In Nederland weet ik alleen niet meer hoe je zo'n verre kennis moet begroeten. Zij maakte ook geen aanstalte om me drie zoenen te geven, dus we hebben (met anderhalve meter lucht tussen ons in) een beleefd praatje gemaakt, totdat haar naam werd geroepen door de tandarts en ik nog snel zei dat ze mijn groeten moest doen aan haar zusje.

Mijn familie en beste vrienden omhelzen me gewoon telkens wanneer we elkaar zien of ze geven me één zoen op de wang. Maar soms zit er iemand tussen die me dan weer drie zoenen wilt geven. Als die mijn aarzeling dan voelt, worden er meteen grappen gemaakt van: Nee Willemijn, hier in Nederland geven we drie zoenen, hé!

Geflirt
Maar ik ben op meer punten moreel gedesoriënteerd. Wat is er in godsnaam met de Nederlandse jongens aan de hand?? Niemand fluit me na, er worden geen dingen achter me rug om gefluisterd, niemand probeert overduidelijk oogcontact met me te krijgen. Tijdens het uitgaan pakte geen enkele jongen mijn hand om me mee uit dansen te nemen. Ik heb gewoon nog aan niemand moeten zeggen dat ik al een vriendje heb! Iets wat ik op een normale Argentijnse avond toch minstens aan drie verschillende jongens moet zeggen om ze af te poeieren.

De Eerste Wereld
Argentinië is misschien geen derdewereldland, zoals haar inwoners altijd beweren. Maar Nederland is zeker weten een eerstewereldland! De straten zijn geasfalteerd. De fietspaden zijn duidelijk zichtbaar. De straten zijn schoon. De bussen komen strikt op tijd, net zoals de treinen. De mensen hebben mooie nieuwe kleren aan. De auto´s zijn nieuw. Er zijn heerlijk vers geperste fruitsappen te koop in de supermarkt. Wat een luxe!

Nog één voorbeeld: ik vind het super modern dat wij nu digitale televisie in huis hebben. Ik vertelde het aan Sancho en die had daar nog nooit van gehoord. Ik vertelde het aan mijn vriendinnen in Nederland en die zeiden dat hun ouders dat alláng aangeschaft hadden. Sommigen hebben zelfs digitale televisie op hun studentenkamer!

Wat een wereld van verschil.

How not to get a visa

Ik ben het SPUUGZAT. Het kan toch verdomme niet waar zijn dat ik na 10 maanden nog STEEDS GEEN VISUM HEB?! Zo is het gegaan.

Februari 2010
Tien maanden geleden stapte ik voor het eerst het migratiekantoor in Rosario binnen. Met mijn paspoort, mijn Bewijs van Goed Gedrag en mijn Geboorteakte plus apostille kon ik volgens de internetpagina van de Nederlandse ambassade in Argentinië een Studievisum krijgen! Ik werd al snel terug gestuurd: het moest allemaal vertaald zijn. Oh ja, logisch inderdaad. Ook miste het bewijs dat ik ingeschreven stond in TEA. Dus daar ging ik meteen achteraan.

Juni 2010
Mijn opleiding moest zich eerst nog inschrijven in het 'studievisumsysteem'. Voordat de directeur van TEA dat ging regelen was het alweer mei. Ik kon wel al snel een vertaalster vinden die mij kon helpen met de vertalingen, maar die woonde Buenos Aires. Wanneer kon ik daar naartoe? Vier maanden later en heel wat pesos lichter had ik dan eindelijk alles op orde. Ik stapte met goede moed het migratiekantoor binnen. Maar al snel werd ik teleur gesteld.Ik moest ook nog het Bewijs van Goed Gedrag van Argentinië hebben. Daarvoor moest ik eerst naar de rechtbank.

Bewijs van Goed Gedrag in Argentinië
Bij de rechtbank kreeg ik een soort stappenplan in mijn handen gedrukt. Eerst moest ik naar het hoofdkantoor van de politie in Rosario. Daar aangekomen moest ik mijn vingerafdrukken achterlaten (op de old-fashioned-way, met inkt op je vingers en al), wat persoonlijke gegevens achterlaten plus een kopie van alle bladzijden van mijn paspoort (inclusief de kaft).

Daarna moest ik 4 tot 5 weken wachten en dan moest ik terugkomen. De weken schoten voorbij en voor ik het wist zaten we alweer in september. Ik ging naar het politiebureau, waar ik het bewijsje kreeg dat ik geen criminele daden heb gepleegd in Argentinië. Met dat bewijsje moest ik weer naar de rechtbank. Daar moest ik 20 werkdagen wachten. Dus zo'n maand later (eind oktober) kwam ik weer bij de rechtbank. En hij was er hoor: mijn Bewijs van Goed Gedrag! Alleen was ik volgens dat papiertje in 1979 geboren. Tja, en dan moest ik weer minstens een week wachten, want de printers waren net kapot gegaan.

Eind oktober
Eind oktober had ik dus in mijn bezit:
- Geldig paspoort + kopie van alle bladzijden van mijn paspoort (inclusief de kaft)
- Bewijs van Goed Gedrag van Nederland, met apostille en legaal vertaald naar het Spaans
- Bewijs van Goed Gedrag van Argentinië
- Geboorteakte, met apostille en legaal vertaald naar het Spaans
- Bewijs van inschrijving in een legale opleiding in Argentinië

Ik stapte het migratiekantoor binnen. En werd zoals gewoonlijk meteen weer teruggestuurd. Het bewijs van inschrijving van TEA was niet geldig. Het moest een bewijs van de online inschrijving zijn. Ofzoiets. Scheldend het kantoor uitgelopen. Gelukkig konden ze me op school het bewijs van de online inschrijving geven.

Toen een drukke tijd gehad met examens op school en ik was het hele visum gebeuren gewoon even helemaal zat, dus pas na Sinterklaas ergens weer naar het migratiekantoor gegaan.

Het migratiekantoor
Dat zit altijd helemaal vol met Aziaten en Zuid-amerikanen (Peruanen, Bolivianen, Paraguayanen). Mensen die er -om het maar even zo te noemen- arm uitzien. Als je binnenstapt moet je een nummertje trekken en dan word je geroepen. Het is open van maandag tot vrijdag van 8.30 uur tot 13 uur.

Begin December
Toen ik in December het migratiekantoor binnenstapte, voor 10 uur 's ochtends, WAREN DE NUMMERTJES OP. Toen ik ging vragen of er nog nieuwe nummertjes zouden komen, was er niemand die mij kon helpen. Niet dat alle medewerkers zo druk bezig waren, ze waren achter de toonbank mate aan het drinken of gezellig aan het kletsen. Ik ben toen achter de toonbank gestapt en heb aan een meisje gevraagd hoe het zat. "Als de nummertjes op zijn, betekent dat dat we je niet meer kunnen helpen vandaag. Kom morgen maar terug", vertelde ze me doodleuk.

Die volgende ochtend was ik om tien over half negen 's ochtends bij het migratiekantoor. En de nummertjes waren al op!!! De morgen daarna was ik om tien voor acht bij het migratiekantoor, waar al een rij van wachtende mensen stond gevormd van bijna een halve blok (50meter)! 40 minuten voor opening al! Ik sloot me aan bij de rij wachtende mensen en kon gelukkig een nummertje krijgen. Rond elf uur was het mijn beurt. Het zag er allemaal heel goed uit. Er werd een afspraak voor mij gemaakt voor maandag 17 januari 2011 om 10.30 uur. Ik moest dan al mijn papieren meenemen, met 2 pasfoto's van 4 bij 4, een Certificaat van Woonachtig Zijn en 600 pesos.

Dat certificaat is heel makkelijk te bemachtigen. Je moet met 2 getuigen ouder dan 21 jaar naar je plaatselijke politiebureau gaan en daar met z'n drieën ondertekenen dat je daadwerkelijk in Rosario woont.

Eindelijk zo ver
17 januari 2011 was aangebroken. Een prachtige zomerdag, niet te warm, niet te koud. Geen wolkje aan de lucht. Ik ging vol zelfvertrouwen naar het migratiekantoor. Ik was er al om 10 uur (wilde beslist niet te laat komen) en liet aan een van de medewerksters weten dat ik er al was. Ik mocht plaats gaan nemen en dan werd ik zo geroepen. Daar zat ik dan... tussen Chinese vrouwtjes die druk met elkaar aan het babbelen waren en een Boliviaanse vrouw met 2 kleine kinderen die van hot naar her renden. En de klok tikte maar door en het werd maar later. Om 12.00 uur stipt riep een van de medewerksters "Biele.. eh... Bielemiegen Goewel": ik was aan de beurt!

Het eerste wat ze zei was dat mijn pasfoto's fout waren. Het moesten foto's van mijn profiel zijn, en niet dat ik recht de camera inkeek. Snel naar de fotograaf om de hoek gerend, foto's laten schieten en meteen weer terug. Toen bleek dat ik nog een kopie moest maken van mijn Bewijs van Goed Gedrag van Argentinië. Weer snel naar het dichtsbijzijnde kiosk gerend, kopieen gemaakt van het gedrag en weer terug naar het migratiekantoor. En toen leek alles gelukkig in orde te zijn.

Totdat het meisje opeens vreemd in de computer keek. De Supervisor werd erbij geroepen. En die wist al snel wat het probleem was: "Je inschrijving van je opleiding is niet goed! We hebben het 'Verzoeksnummer' nodig, en die staat hier niet op!", vertelde ze me.

En nu
Mijn school is met vakantie, 1 februari gaat ze pas open. En laat ik dan net in Nederland zijn! Tegen de tijd dat ik terug ben is mijn Bewijs van Goed Gedrag verlopen dus die moet ik dan weer opnieuw gaan aanvragen.

Ik heb hier nu gewoon geen woorden meer voor. Ik ben het SPUUGZAT!

En het geplaag gaat door

Deze poster hangt sinds 1 januari 2011 op verschillende plekken in het centrum van Rosario. Het teken rechtsonderin is van de voetbalclub Newell's Old Boys. De blauw/gele kleuren van de 'B' wijzen naar rivaal Rosario Central.

2010 was een onvergetelijk jaar voor de roodzwarten, omdat hun aartsvijand is gedegradeerd naar de B-divisie. Vandaar de spelfout in "inolvidable" (onvergetelijk). Ik moet telkens weer glimlachen als ik de poster zie. Wat een moeite blijven de supporters van Newell's doen om RC te pesten!