Ik weet niet meer hoe ik me moet gedragen. Ik weet het gewoon niet meer. Acht dagen loop ik alweer rond door Nederland, en ik weet nog steeds niet hoeveel zoenen ik moet geven als ik iemand tegenkom. En óf ik wel zoenen moet geven. Of een hand. Of een omhelzing. Of vanaf een afstandje zwaaien. "Morele desoriëntatie door confrontatie met een normensysteem dat totaal van het eigen systeem afwijkt", dat is de definitie van een 'cultuurschok' volgens de Van Dale. Zou het dat dan zijn...?
Ik kwam een verre kennis tegen bij de tandarts. Ze is de zus van een oudklasgenootje van me, en ze hockeyde bij dezelfde hockeyclub als ik. Toen ik na mijn behandeling de wachtkamer instapte, zag ik haar zitten. Ik zei: "Hey Anne", en ze begroette me vrolijk terug. Waarna ik radeloos bleef staan. In Argentinië zou ik haar een kus op haar wang hebben gegeven. In Nederland weet ik alleen niet meer hoe je zo'n verre kennis moet begroeten. Zij maakte ook geen aanstalte om me drie zoenen te geven, dus we hebben (met anderhalve meter lucht tussen ons in) een beleefd praatje gemaakt, totdat haar naam werd geroepen door de tandarts en ik nog snel zei dat ze mijn groeten moest doen aan haar zusje.
Mijn familie en beste vrienden omhelzen me gewoon telkens wanneer we elkaar zien of ze geven me één zoen op de wang. Maar soms zit er iemand tussen die me dan weer drie zoenen wilt geven. Als die mijn aarzeling dan voelt, worden er meteen grappen gemaakt van: Nee Willemijn, hier in Nederland geven we drie zoenen, hé!
Geflirt
Maar ik ben op meer punten moreel gedesoriënteerd. Wat is er in godsnaam met de Nederlandse jongens aan de hand?? Niemand fluit me na, er worden geen dingen achter me rug om gefluisterd, niemand probeert overduidelijk oogcontact met me te krijgen. Tijdens het uitgaan pakte geen enkele jongen mijn hand om me mee uit dansen te nemen. Ik heb gewoon nog aan niemand moeten zeggen dat ik al een vriendje heb! Iets wat ik op een normale Argentijnse avond toch minstens aan drie verschillende jongens moet zeggen om ze af te poeieren.
De Eerste Wereld
Argentinië is misschien geen derdewereldland, zoals haar inwoners altijd beweren. Maar Nederland is zeker weten een eerstewereldland! De straten zijn geasfalteerd. De fietspaden zijn duidelijk zichtbaar. De straten zijn schoon. De bussen komen strikt op tijd, net zoals de treinen. De mensen hebben mooie nieuwe kleren aan. De auto´s zijn nieuw. Er zijn heerlijk vers geperste fruitsappen te koop in de supermarkt. Wat een luxe!
Nog één voorbeeld: ik vind het super modern dat wij nu digitale televisie in huis hebben. Ik vertelde het aan Sancho en die had daar nog nooit van gehoord. Ik vertelde het aan mijn vriendinnen in Nederland en die zeiden dat hun ouders dat alláng aangeschaft hadden. Sommigen hebben zelfs digitale televisie op hun studentenkamer!
Wat een wereld van verschil.
