Nooit weer

De regering van Isabella Perón kwam 35 jaar geleden ten val. Het leger, onder leiding van Videla, greep toen de macht. De democratie zou pas 6 jaar later, in 1982, terugkeren in het land.

24 maart is de precieze datum van de val van de weduwe van Juan Perón (ja, die van Evita). Dus elk jaar op deze datum staan de Argentijnen weer stil bij de duistere periode uit de geschiedenis van hun vaderland.

In Rosario kwamen afgelopen donderdag meer dan 30 duizend mensen bijeen op het plein San Martín. Van daaruit liepen ze in een lange stoet naar het Monument van de Vlag, waar om 19 uur een soort van herdenkingsdienst plaatsvond.

Voor mijn opleiding moest ik dit evenement verslaan, dus met mijn mp3-speler met geluidsrecorder liep ik tussen de dwaze moeders, protesterende studenten, politici en andere geinteresseerden die op de menigte afkwamen. Ik kwam die avond overdonderd thuis. Veel nieuws kon ik niet uit mijn interviewtjes halen, maar wat een verhalen heb ik te horen gekregen!

Een man en een vrouw die tijdens de dictatuur nooit hebben gepiept om zo hun kinderen te beschermen, een 59-jarige vrouw die juist nooit haar mond heeft gehouden en daarom van geluk mag spreken dat ze nog leeft, een rechtestudente wiens oom nog altijd vermist wordt en een dwaze moeder wiens zoon in de Atlantische Oceaan is gegooid.

Hieronder heb ik een gedeelte van mijn interviews in een filmpje gezet (met Nederlandse ondertiteling). Je hoort de dwaze moeder en de overlevende.

Tweede jaar TEA

Vorig jaar rond deze tijd was ik als een brugpieper zo nerveus toen ik aan mijn eerste schooljaar van TEA begon. Eergister liep ik er eerder bij als een bovenbouwer, hier en daar wat mensen begroetend en precies wetend in welk lokaal ik wanneer moest zijn. Het nieuwe schooljaar is begonnen en zo gaat 2011 er voor mij uitzien:

Maandag
18.30 - 19.50: Beeld
20.00 - 23.00: Redactie 2

Dinsdag
17.00 - 18.20: Economie

Woensdag
17.00 - 18.20: Kunst
18.30 - 19.50: Interview
20.00 - 21.20: Integratie (soort Redactie)

Donderdag
17.00 - 18.20: Radio
18.30 - 19.50: Sociologie van de sport

En vrijdags ben ik dan vrij!

Economie is het vak dat ik vorig jaar niet heb gehaald, dus samen met 7 jaargenoten zitten wij nu elke dinsdag tussen de nieuwe sjaars voor de tweede keer te luisteren naar de theorieën van John Keynes en Alfred Marshall.

Ik ben afgelopen jaar veel zekerder van mijn spaans geworden, maar toch ben ik zenuwachtig voor Radio. Ik heb nog altijd geen rollende 'r' en pratend maak ik nog best wat fouten...

In ieder geval heb ik enorme zin om aan de vakken van het tweede jaar te beginnen! Met vakken als 'Sociologie van de Sport' en 'Kunst' is dat ook niet zo gek, toch?

Rotburen

Ik kwam net terug van een blokje om met Mooi. Ze had zich voorbeeldig gedragen dus het laatste stukje liet ik haar los lopen. Ze bleef keurig op de stoep en viel niemand lastig. Ik was zo trots! Dus toen ik ons pasillo (gangetje) inliep, liet ik haar de laatste 20 meter naar ons appartement lekker rennen.



Mooi begon alvast aan haar eindsprint, terwijl ik de deur achter me op slot deed. Wanneer ik me weer omdraai, zie ik hoe Mooi weer heel hard terugrent. Met een grote Rottweiler achter haar aan. Vlak voor mijn neus bespringt de rotweiler mijn kleine Labrador.

Paniek
Ik gillen: "Help me! Iemand! Ga weg jij! Heey! Heeeey!!! Help me!!"
Maar ik wist echt niet wat ik moest doen. Mooi had al gepiept, een teken dat ze het niet leuk vindt (mocht de rottweiler heel onschuldig aan het spelen zijn geweest). Mooi heeft zich nu heel klein gemaakt en is richting de deur geschoten. De Rottweiler loopt dreigend op haar af. Ik durf hem gewoon niet bij zijn nekvel te pakken. Ik ben gewoon bang voor deze hond.

Omdat er serieus NIEMAND kwam (terwijl ik echt als een gek non-stop aan het schreeuwen ben), pakte ik snel mijn sleutel en ging met Mooi naar buiten. Daar moest ik minstens een minuut wachten voordat de hond werd meegesleurd door zijn baasje.

Zijn baasje
En daar ligt het probleem. Zo baasje, zo hond. Rottweilers kunnen hele lieve honden zijn, maar met zo'n baasje als deze is dat gewoon onmogelijk. Hij is namelijk van een familie die altijd ruzie heeft. Echt waar, elke keer wanneer ik langs hun huis loop hoor ik wel gegil of geschreeuw. Ik doe de deur voorzichtig weer open en roep hem na: "Je kan die hond echt niet los in het pasillo laten!" De man kijkt niet eens om maar haalt zijn handen omhoog en zegt: Hij heeft zelf de deur opengemaakt. Waarna hij de deur achter zich dicht smijt. Een paar andere buren zijn na al deze commotie naar buiten gelopen. Een paar zeggen tegen me dat hij een hijo de puta is.

Dit is niet het eerste incident met de Rottweiler. Een keer toen ik Mooi 's avonds op straat uitliet, was de rotweiler ook net op straat. Los. Hij kwam toen van achteren op Mooi afrennen. Zijn baasje kon hem toen nog net op tijd vastpakken bij z'n nekvel. Ik was toen te geschrokken om er iets van te zeggen. Een andere keer gebeurde hetzelfde. Maar toen was het overdag. En toen schreeuwde ik keihard: "Koop in godsnaam een riem!"

Enfin, het ergste vind ik nog dat ze NOOIT hun verontschuldigingen hebben aangeboden. Nu ook weer: het enige wat de man heeft gezegd was "Hij heeft zelf de deur opengemaakt". De vorige bewoners van mijn appartement hadden een Goldenretriever. Deze is een keer zo gewond geraakt van een aanval van de Rottweiler dat de bewoners zijn verhuisd. We moeten hier echt iets aan doen! Iemand ideeen?