Vanaf vandaag is het legaal om (kleine hoeveelheden) marihuana in bezit te hebben in Argentinië. Zolang je er de openbare orde maar niet mee verstoort of anderen in gevaar brengt.
Dat heeft de hooggerechtshof in Buenos Aires gisteren besloten. Het blijft illegaal om marihuana te verkopen, dus hoe de Argentijnen 'legaal' aan de drug gaan komen...?
De Argentijnen zijn er voor nu in ieder geval blij mee. Vorige week besloot de regering al om de voetbalwedstrijden gratis uit te zenden (eerder kon je de wedstrijden alleen zien op de betaalde televisie). En nu is het dus oké om marihuana in je bezit te hebben. Het lijkt erop dat de regering de bevolking kalm wil houden. Wat zouden ze in hun mars hebben?
Wat heel Argentinië nu zingt: Legalización!
26 augustus, 2009
23 augustus, 2009
Noche de Poker
Foto's van vorige week zaterdag. Pokeravond met vrienden van Sancho. Drie keer raden wie er heeft gewonnen? --> Ik dus :D
19 augustus, 2009
Volendam '01 in het groot
Op 1 januari 2001 kwamen er veertien mensen om het leven door een brand in café 't Hemeltje in Volendam. Een nationale ramp. Er werd geld ingezameld voor de slachtoffers en de regels rondom brandveiligheid worden sindsdien serieuzer genomen.
30 december 2004 was het zover voor de Argentijnen. Terwijl de band Callejeros optrad in Cromañón, een club in Buenos Aires, ontstond er brand. De bandleden hadden het publiek aangemoedigd om vuurwerk af te steken maar omdat het plafond van stof was liep dat niet goed af. De club brandde af, met alle gevolgen van dien. 194 doden, en nog veel meer gewonden (1432).
Vandaag sprak de rechter het vonnis uit. De bandleden (die 20 jaar cel konden krijgen) zijn vrijgesproken. De andere verdachten echter niet.
- 20 jaar gevangenisstraf voor Chabán, de destijdse baas van Cromañón.
- 18 jaar voor de manager van Callejeros.
- 18 jaar voor de subcommissaris die de verantwoordelijkheid had over de wijk waar Cromañón in lag.
TWINTIG JAAR GEVANGENISSTRAF!
Omdat de veiligheidsregels niet goed werden nageleefd. Wat was de straf voor Veerman, de baas van café 't Hemeltje? 240 uur werkstraf en 12 maanden voorwaardelijke gevangenisstraf. Oké, de brand in Buenos Aires heeft voor veel meer doden gezorgd, maar dan nog vind ik het een té hoge straf.
En ik ben niet de enige die verontwaardigd is over het vonnis. Toen de bandleden van Callejeros werden vrijgesproken, stonden buiten hun fans te dansen op straat. Dat vonden de nabestaanden van de ramp niet leuk, dus ontstonden er rellen. Er zijn in totaal 12 personen zwaargewond naar het ziekenhuis afgevoerd.
30 december 2004 was het zover voor de Argentijnen. Terwijl de band Callejeros optrad in Cromañón, een club in Buenos Aires, ontstond er brand. De bandleden hadden het publiek aangemoedigd om vuurwerk af te steken maar omdat het plafond van stof was liep dat niet goed af. De club brandde af, met alle gevolgen van dien. 194 doden, en nog veel meer gewonden (1432).
Vandaag sprak de rechter het vonnis uit. De bandleden (die 20 jaar cel konden krijgen) zijn vrijgesproken. De andere verdachten echter niet.
- 20 jaar gevangenisstraf voor Chabán, de destijdse baas van Cromañón.
- 18 jaar voor de manager van Callejeros.
- 18 jaar voor de subcommissaris die de verantwoordelijkheid had over de wijk waar Cromañón in lag.
TWINTIG JAAR GEVANGENISSTRAF!
Omdat de veiligheidsregels niet goed werden nageleefd. Wat was de straf voor Veerman, de baas van café 't Hemeltje? 240 uur werkstraf en 12 maanden voorwaardelijke gevangenisstraf. Oké, de brand in Buenos Aires heeft voor veel meer doden gezorgd, maar dan nog vind ik het een té hoge straf.
En ik ben niet de enige die verontwaardigd is over het vonnis. Toen de bandleden van Callejeros werden vrijgesproken, stonden buiten hun fans te dansen op straat. Dat vonden de nabestaanden van de ramp niet leuk, dus ontstonden er rellen. Er zijn in totaal 12 personen zwaargewond naar het ziekenhuis afgevoerd.
02 augustus, 2009
Het accepteren van armoede
Inmiddels loop ik alweer een week lang door de straten van Rosario. Ik heb geen last van jetlag-verschijnselen en met mijn spaans gaat het verrassend goed! Mijn vrienden hier zijn nog steeds hetzelfde en met Sancho is het ook als vanouds.
Na drie jaar heb ik een behoorlijke basis opgebouwd in Argentinie, maar toch komt die ´culture-shock´ altijd weer terug. Ik wen maar niet aan de armoede hier. Mensen die dagelijks langs vuilnisbakken struinen op zoek naar oud karton om te verkopen, het altijd bang zijn om overvallen te worden, de koppen in de kranten over moorden.
Casino Rosario
In het zuiden van Rosario wordt momenteel een casino gebouwd. Het wordt het grootste casino van heel Zuid-Amerika, zegt de directeur. Maar om een degelijke parkeerplaats te hebben, moet een hele woonwijk verplaatst worden. Let wel, een woonwijk vol huizen met golfplaten daken. De armste bevolking van de stad woont er.
In een andere wijk worden momenteel huizen voor deze mensen gebouwd. Simpele huisjes, die de regering voor hen betaalt. In La Capital vertelt een van de bouwvakkers dat het eigenlijk zinloos is om die huizen voor deze mensen te bouwen. "Binnen een maand hebben ze de ramen er toch alweer uitgehaald en verkocht." Mensen die eerder al gratis huizen van de regering kregen, sloopten massaal de deuren uit hun posten. Het hout konden ze namelijk goed gebruiken om er vuur mee aan te maken.
30 procent heeft honger
Zo radeloos zijn sommige Argentijnen dus. Er zijn cijfers die zeggen dat 30% van de bevolking in deze toestand leeft. Constant honger, geen werk, laat staan dat ze de basisschool hebben afgemaakt. Het is alleen lastig om die cijfers bij te houden omdat velen niet eens in het bevolkingsregister staan. Voor de regering bestaan ze dus eigenlijk niet!
Een lastige situatie waar de Argentijnse leiders zich dagelijks hun hersens over kraken. Want wat doe je met die mensen?
Ik had het hier over met wat vrienden. Waarom regelt de regering dan geen werk voor deze groep? Daarop werd het volgende geantwoord: "Er wórdt werk voor deze mensen geregeld. Je hoort alleen verhalen dat ze van het verdiende geld in een taxi terug naar huis gaan. Of dat ze na een tijdje gewoon niet meer komen opdagen."
Zo is de situatie hier dus. En de Argentijnen laten het maar zo. Ze zeggen dat ze er toch niets tegen kunnen doen. Ik vind het maar moeilijk om de armoede te accepteren. Maar dat gaat waarschijnlijk met de tijd makkelijker.
Na drie jaar heb ik een behoorlijke basis opgebouwd in Argentinie, maar toch komt die ´culture-shock´ altijd weer terug. Ik wen maar niet aan de armoede hier. Mensen die dagelijks langs vuilnisbakken struinen op zoek naar oud karton om te verkopen, het altijd bang zijn om overvallen te worden, de koppen in de kranten over moorden.
Casino Rosario
In het zuiden van Rosario wordt momenteel een casino gebouwd. Het wordt het grootste casino van heel Zuid-Amerika, zegt de directeur. Maar om een degelijke parkeerplaats te hebben, moet een hele woonwijk verplaatst worden. Let wel, een woonwijk vol huizen met golfplaten daken. De armste bevolking van de stad woont er.
In een andere wijk worden momenteel huizen voor deze mensen gebouwd. Simpele huisjes, die de regering voor hen betaalt. In La Capital vertelt een van de bouwvakkers dat het eigenlijk zinloos is om die huizen voor deze mensen te bouwen. "Binnen een maand hebben ze de ramen er toch alweer uitgehaald en verkocht." Mensen die eerder al gratis huizen van de regering kregen, sloopten massaal de deuren uit hun posten. Het hout konden ze namelijk goed gebruiken om er vuur mee aan te maken.
30 procent heeft honger
Zo radeloos zijn sommige Argentijnen dus. Er zijn cijfers die zeggen dat 30% van de bevolking in deze toestand leeft. Constant honger, geen werk, laat staan dat ze de basisschool hebben afgemaakt. Het is alleen lastig om die cijfers bij te houden omdat velen niet eens in het bevolkingsregister staan. Voor de regering bestaan ze dus eigenlijk niet!
Een lastige situatie waar de Argentijnse leiders zich dagelijks hun hersens over kraken. Want wat doe je met die mensen?
Ik had het hier over met wat vrienden. Waarom regelt de regering dan geen werk voor deze groep? Daarop werd het volgende geantwoord: "Er wórdt werk voor deze mensen geregeld. Je hoort alleen verhalen dat ze van het verdiende geld in een taxi terug naar huis gaan. Of dat ze na een tijdje gewoon niet meer komen opdagen."
Zo is de situatie hier dus. En de Argentijnen laten het maar zo. Ze zeggen dat ze er toch niets tegen kunnen doen. Ik vind het maar moeilijk om de armoede te accepteren. Maar dat gaat waarschijnlijk met de tijd makkelijker.
Abonneren op:
Posts (Atom)