Up it goes

De bedoeling van mijn blog is onder andere om jullie te laten zien hoe men hier leeft in Argentinië. Voetbal is de grote passie van vrijwel iedereen, er worden andere dingen gegeten en gedronken én (de belangrijkste) het leven is veels te duur. Nu zit het wel een beetje in de aard van de Argentijn om veel te klagen en te protesteren om iets wat misschien niet zo heel erg is. Maar dat het leven hier duur is, dat is voor mij inmiddels een feit.

Met de 20 uren die ik in de kledingwinkel werk verdien ik rond de 180 pesos per week. Hetzelfde bedrag in euro's kan iemand in Nederland van mijn leeftijd ook verdienen met zo'n baantje. Je kan stellen dat men ongeveer hetzelfde verdiend in Argentinië als in Nederland (met als verschil dat men in Nederland in euro's uitbetaald krijgt natuurlijk). Kijk nu eens naar mijn boodschappenlijstje:

- Pak sinaasappelsap (1 liter) 6,30 pesos
- Pakje tomatenpuree (500 gram) 2,15 pesos
- Pak rijst (1 kilogram) 4,85 pesos
- Pak melk (1 liter) 3,60 pesos
- Zonnebloemolie (1,5 liter) 5,68 pesos
- Fles Cola (1 liter) 5,20 pesos
- Gehakt (500 gram) 8,00 pesos
- Deodorant (de állergoedkoopste) 6,59 pesos

In Nederland betaal je voor een pak melk 1,50 euro, de allergoedkoopste deodorant kost misschien ietsje meer dan 1 euro en voor een pakje tomatenpuree betaalde ik altijd 20 cent!!

Vervoer
Het vervoer is ook duur hier. De fiets maakt het leven in Nederland zo veel goedkoper! Helaas doet men hier niet aan fietspaden dus als je wilt fietsen, moet je het doen op drukke wegen met auto´s die roekeloos langs je heen rijden. Niets voor mij. Dus pak ik de bus. Een busrit kost 1,60 pesos. Ik neem gemiddeld 4 bussen per dag. 6,40 pesos ben ik dagelijks kwijt aan vervoer. En soms neem ik een taxi, 2 kilometer in een taxi kost ongeveer 10 pesos. Tel het er maar bij op.

Ik moet eerlijk toegeven, er wordt hier zóveel geprotesteerd (meer salaris voor de leraren, meer salaris voor de buschauffeurs, meer geld voor de bejaarden, meer aandacht voor de sportclubs), er is altijd wel íemand aan het protesteren. Na een tijdje neem je ze gewoon niet meer serieus. Maar als ik zo naar mijn boodschappenlijstje kijk, denk ik ook: zo kan het niet langer. Er moet iéts worden gedaan.